Ο ανελκυστήρας, αναφέρεται σε κάθε εγκατάσταση που χρησιμοποιείται για την κάθετη μεταφορά φορτίων ή ατόμων μεταξύ ορόφων. Στη σύγχρονη εποχή, ο όρος “ασανσέρ” είναι πιο γνωστός για να περιγράψει αυτήν την εγκατάσταση, ειδικά στα πολυώροφα κτίρια.

Η έννοια της χρησιμοποίησης τέτοιων μηχανισμών χρονολογείται από πολύ παλιά. Ήδη από το 236 π.Χ., όπως αναφέρεται από τον Ρωμαίο αρχιτέκτονα Βιτρούβιο, παρατηρούμε την ύπαρξη παρόμοιων συστημάτων σε βασιλικά ανάκτορα. Στις Βερσαλλίες, ο πρώτος ανελκυστήρας εγκαταστάθηκε για λογαριασμό του Λουδοβίκου ΙΔ’ της Γαλλίας.

Κατά τον Μεσαίωνα, οι ανελκυστήρες ήταν αρχαιολαικοί, σχηματιζόμενοι από σχοινιά με γάντζο και ένα καλάθι ή δίχτυ (αντίστοιχο σχήμα υπήρξε στα Μετέωρα).

Τον 17ο αιώνα, ο Γάλλος Βελαγέ εφηύρε ένα σύστημα ανελκυστήρα με χρήση αντίβαρου. Στις αρχές του 18ου αιώνα, κατασκευάστηκαν οι πρώτοι υδραυλικοί ανελκυστήρες στην Αγγλία. Το 1835, κατασκευάστηκε ο πρώτος μηχανικός ανελκυστήρας ξανά στην Αγγλία, του οποίου το σχέδιο αποτελεί πρόδρομο των σημερινών.

Στις ΗΠΑ, το 1850, κατασκευάστηκε ο πρώτος ανελκυστήρας με ατμό, ενώ το 1852, τον βελτίωσε ο Έλισα Ότις. Ο πρώτος ηλεκτρικός ανελκυστήρας παρουσιάστηκε το 1880 στη Γερμανία από τον βιομήχανο εφευρέτη Βέρνερ φον Ζίμενς.

Από τότε, ακολούθησαν πολλές βελτιώσεις, ειδικά στον τομέα της ασφάλειας του συστήματος. Αυτή η εξέλιξη επέτρεψε τη διάδοση της χρήσης τους, επιτρέποντας την κατασκευή πολυώροφων κτιρίων και ουρανοξυστών.

Σήμερα, υπάρχουν πολλές διαφορετικές μορφές ανελκυστήρων, καθένα προσαρμοσμένο στις διάφορες απαιτήσεις χρήσης τους.